داستانهای شاهنامه فردوسی

درباره حکیم فردوسی و کتاب داستانهای شاهنامه فردوسی :

داستانهای شاهنامه فردوسی: حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه سرای بزرگ ایران در سال ۳۲۹ یا ۳۳۰ هجری قمری در قریه یاپاز طابران طوس به دنیا آمد و به استناد ابیاتی که خودش سروده است، ۷۶ تا ۸۰ سال عمر کرده  و طبق گفته حمد مستوفی در سال ۴۱۶ و دولتشاه در سال ۴۱۱ قمری جهان را بدرود گفته است. او از دهگانان طوس و از خاندان های قدیمی و اصیل آنجا بود. در آن روزگاران ، دهگانان تلاش می کردند در برابر ارزش های جدیدی که دین اسلام مطرح می کرد، سنت ها و آداب اجدادی خود را حفظ کنند و شاید بخش اعظم انگیزه فردوسی برای نظم شاهنامه از همین تمایل درونی و نژادی سرچشمه می گرفت. کتاب داستانهای شاهنامه فردوسی نثر روان نسخه اصلی شاهنامه است.

فردوسی برای تنظیم شاهنامه، غیر از روح وطن پرستی و عِرق ملی متکی به افرادی چند نیز بوده است. این که می گویند شاهنامه را به دستور سلطان محمود نوشته قولی خلاف واقع است، زیرا هنگامی که فردوسی شروع به سرودن شاهنامه کرد، هنوز سلطان محمود به سلطنت نرسیده بود. از سوی دیگر، خوی و منش فردوسی حمایت خواستن از چون اویی را بر نمی تابد اما در هنگام اتمام شاهنامه و زمانی که تهیدستی عرصه را بر حکیم طوس تنگ می کند، احتمال آن است که شاعر آوازه دربار محمود غزنوی را شنیده و برای تامین آسایش خود تصمیم به اهدای شاهکارش به پای شاه غزنوی گرفته باشد. وزن شاهنامه فردوسی بحر متقارب یعنی وزن حماسه های ایرانی است. فردوسی معانی دقیق و مطالب عالی فلسفی، اجتماعی و اخلاقی بسیاری را در داستان های شاهنامه آورده است.

فهرست مطالب کتاب (نسخه نفیس) :